Work list

.Ko.Tantrum

NEON

Vox: S & T
Ensemble: Clt - Bcl - Asx - Tsx - Tpt - Trb - Acc - Prc - Pno - Vln - Vla - Vcl - Dbs

17'30

Gecomponeerd 04feb1997 → 02jan1998. Neon (Grieks): nieuw.

Ne (chem.): edelgas. Iconen: John Zorn & Naked City, Astor Piazzolla,

Kurt Weill,Tuxedomoon, HardScore, Radiohead, Miles Davis, Nick Cave

& The Bad Seeds. Tekst: Rhoda Levine, vertaald naar het Nederlands en

gebruikt met schriftelijke toestemming van UNIVERSAL EDITION AG |

Bösendorferstrasse 12, Postfach 3, A-1015 WIEN, AUSTRIA

Dedicatio: 5 E's

MARQUIS DE SADE-SYNDROME

Groep 1: Vox - 2 eGtr - Bgt - eVln - ePno - Drm - 4Tmp - Tub
Groep 2: S - MS - T - B
Groep 3: 6Prc

Groep 4: electronics

45'

Gecomponeerd 10okt1997 → 29dec1998 in Le Grand Bizarre. Een praline om te maken,

boordevol goeie vondsten (bescheidenheid is niet mijn sterkste punt).

Dedicatio: Violette Goethals.

LYNCHGARDEN

Dubbelkoor SATB (#1-6 / #7-13)
Kwartet: Clt - Hrn - Pno - Prc
3Prc (Fernorchester)
Big band

20'

Gecomponeerd 07okt1999 → 30dec19999 voor de inauguratie van Station Vilvoorde 2000.

NOOIT JOEG DE WIND GROENE BLADEREN OP

Ob - Eng. Hrn - Trb - Prc - Pno - Vla - Vcl - Dbs

23'

Gecomponeerd 26apr2000 → 27jul2000.

Iconen: Weefwereld (Clive Barker), Alik Cavaliere, Francesco Petrarca,

Jörg Herchet, BKR-Syndroom (Richard Van Der Spek) en het Van Eyck-

zwembad (Gent). Zonder concurrentie de meest complexe partituur

van mijn hand.

Dedicatio: Mireille Capelle & Getácine Pegorim

CHAR.LEYNE

Player piano

14′

Issues: 1. Het aanslaan van door mensenhanden onspeelbare akkoorden
terwijl hun respectievelijke omkeringen in een lager register toonloos zijn neergedrukt.

2. Akkoorden ostinatogewijs repeteren terwijl telkens een noot wegvalt die
op een andere track geaccentueerd gespeeld wordt, zodat melodisch reliëf ontstaat.

3. Het omspelen van een hoofdmelodie met zacht meeklinkende, chromatisch

alternerende nevennootjes die in de loop van het stuk wegvallen

tot het melodisch skelet overblijft.

In memoriam: Iannis Xenakis (1922-2001)

MORPH

Symfonisch orkest

6'30

Wedstrijdstuk voor AQUARIUS (Brugge, Cultuurstad 2002), gecomponeerd
07feb2002 → 02maa2002 en laureaat mee geworden. Première: Concertgebouw
Brugge, Koninklijke Filharmonie van Vlaanderen olv. Lukas Vis.

SALMI DEL SQUARTATORE

Flt - Clt - Pno

16′

Wat oorspronkelijk begon als eendelige stijloefeningen naar de Italiaanse modernisten

(Sciarrino, Perezzani, Scelsi) groeide uit tot een organische nummercompositie.

De titel is Italiaans voor Psalmen Van de Ripper, waarbij ‘Squartatore’ zijn oorsprong

kent in de samentrekking van de romaanse stam quart(a)–, hetgeen 4 betekent

en de prefix –de(s)-, hetgeen voor ontkenning of afwijzing staat. Iets ‘desquartare’

betekent dus iets in vier moten uiteen trekken, ofwel vierendelen.

Iconen: Coptic Light (Morton Feldman), Trajet & Last Minute Piece (Luc Brewaeys)

en Il Volto Della Notte (Paolo Perezzani).

Revisies: okt2018 en dec2020.

WE WANT POEMS LIKE FISTS

Vox (S)
Koor (S - MS - A - T - B - B)
Prc (#2)
Sextet: Clt (+Bclt) - Ssx (+Tsx / Bsx) - Hrn - eGtr - Bgt - Hrp

5′

Gecomponeerd -met onderbrekingen- 01jan2000 → 01okt2004.
Iets raars,voor stemmen en instrumenten.

CLIQUE & TY CLACK

Automated Instruments

3'50

Een miniatuurtje voor kleppers en toeters dat de onvatbare,

unieke sfeer van de zomer van 2005 uitademt. Remember.

L'ÉTAT DE LA DAME

2Flt - 2Ob - 2Bsn - Tpt - Trb - Prc - Pno

5'

Gecomponeerd 19nov2005 → 31nov2005 voor het twintigjarig bestaan van

I Solisti Del Vento. Voor hun jubileum gaf de groep opdracht aan

20 componisten: elk van hen zou 2 minuten muziek schrijven en zijn

deeltje baseren op de laatste maten van dat van zijn voorganger.

Frits Celis gaf de aftrap met Il Primo Agnello, de eerste schakel van

deze kettingcompositie. We zaten ergens op de helft toen Frank Nuyts

mij verzocht om zijn deel van een vervolg te voorzien. Helaas zette

diegene die ik in gedachten had om mij op te volgen,

door omstandigheden de bloedbaan abrupt stop. Letterlijk.

DR KO(´S INSANE NEW YEAR`S ORGY)

Player piano

8'20

(Kortweg Dr Ko) is de synthese van alle eerdere experimenten met de player piano.
Ik herinner me dat ik hier een maand of 3 fulltime aan geprogrammeerd heb.
Verscheen op de cd LPD 017, StudAxe - new music for player piano.

Première: Denia (Spanje).

INTRODUCTION TO 'LE SOMMEIL DES FLAMMES'

Automated Instruments

3'

Ik schreef Le Sommeil Des Flammes om een modelscore te hebben die alle controllers

en initialisaties bevatte. Ze groeide uit tot een omvangrijke, 17 minuten durende suite

waarvoor ik in een later stadium samenwerkte met danseres Nicoletta Branchini.

Door zijn onvoorspelbaar en grillig karakter, de losse pols-swing en het archetypische mysterysfeertje

dat er in hangt, heb ik deze intro, boven alle andere secties die Le Sommeil voorts telde, bewaard.

MONDO X

Elektroakoestisch

4'30

See also: Mondo Cane, Savage World, Cannibal Holocaust, Faces of Death.

Hey, this track uses samples by D-Garro, Noisemaker, Trippy, Jovica & Plagasul.

BB SAYS

Pno

2'40

Voor BB. Says it all.

RBDN (Rouge-Blanc-Dorée, et un p'tit peu Noir)

EA

5'30

Een typische Bradtpack-release: nagenoeg alle klankbronnen (clavichord, sirenes, triangel, tetraëderbel, geprepareerde gong) werden handmatig bespeeld, opgenomen en vervolgens

door mijn Meedogenloze Mangel gehaald. 90 Procent van de instrumenten wordt in real time bespeeld met testfiles die lengte, geluidssterkte en repetitietijd van eender welke noot op

een automaat aansturen. Enkel de loopy drumsectie op 65% van het stuk is afkomstig

van Jovica (waarvoor dank, www.freesound.org).

In 2007 heeft de Duits-Vlaamse 3D-videaste Lieve Vanderschaeve

de muziek gebruikt in haar fascinerende videoclip zWIRn.

SCHLAGER (aka Herr Doktor)

Automated Instruments

5'

Deze Schlager werd op de overgang van 2005 → 2006 gecomponeerd en georchestreerd

voor De Propere Fanfare van de Vieze Gasten. Later herwerkte ik hem voor zowel

Automated Instruments als piano solo. Hier hoort een Duitse tekst bij, die in een rauwe,

Lotte Lenya meets Tom Waits- stijl mag gezongen worden. Maar nu ook weer niet té veel.

BAUHAROQUE VARIATION

Automated Instruments

3'30

Een vreemde eend in de bijt, die het midden houdt tussen een arrangement en een recompositie.

Bronmateriaal was de tweestemmige cantus planus Alma Mater Redemptoris van Perotinus.
Ik voegde er vier parallelle stemmen aan toe, spoelde ettelijke passages achterstevoren,

dreef het tempo op en arrangeerde dit alles tenslotte voor Automated Instruments, die voor

deze gelegenheid in twee gelijke groepen verdeeld zijn. Deze jumpy vraag en antwoord-hoketus

is het eindresultaat.

PLEURNICHARD

Symfonisch orkest & Tpt solo

10~12'

Een van de genrestukken die in het kielzog van Schlager volgden: muziek die beweert iéts te zijn, maar net dat tikkeltje teveel afwijkt van wat men van een smartlap verwacht. Ik kreeg eind 2006 de opdracht van Steven Decraene om een creatie te maken voor het tienjarig bestaan van zijn orkest Artis Dulcedo ism. solist Jeroen Berwaerts.

Het stuk werd afgeleid uit een song die een hyperchromatisch,Transsylvanisch Dracula-sfeertje in zich draagt. Op een strakke ritmische drive (mits enkele knipogen naar de historiek van het concerto) bouwt Pleurnichard op naar een orgie van orchestraal geweld die bij ondergetekende als steeds eindigt met een vonkje hoop. Of technisch gesproken: een volmaakt grote drieklank.

SÉANCE, LE TANGEAU (The Cloven Hoof)

Automated Instruments

4'30

Eén van die stukken die tot stand zijn gekomen door een omslachtige,

maar leerrijke opnametechniek. Omdat elke robot MIDI-gestuurd is

en theoretisch gezien perfect synchroon is aan de andere robots, nam ik

hun partijen een voor een op, terwijl ik de robots die niet meespelen,

uitschakelde (dat bespaarde me gelijk een pak hinderlijke ruis,

eigen aan hun mechaniek).

Vooraan in elke partij zorgde ik voor enkele cues die mij een visueel

houvast gaven als ik de waveforms onder elkaar plaatste. Ik paste deze

techniek voor het eerst toe in Schlager (zie Bradtpack 2006) en nadien

in Séance, Prijsbeest en de soundtrack bij Haar Haar. Later ben ik ervan

afgestapt wegens al te tijdrovend en omslachtig.

Dit stuk werd op één dag neergeschreven, na er tien jaar over gepiekerd

te hebben hoe ik een dansbare tango in vijfkwartsmaat op poten zou stellen.

Op Valentijnsdag werd een eerste downmix klaargestoomd en weerom

rolde er een nieuw Bradtpackje van de band. De titel slaat op mijn gewoonte

om andermans tango’s op te roepen / te assimileren tot ze in de D.R.O.O.M.

verwerkt zijn. Nadien is het een kwestie van op het geschikte moment

de kraan open te zetten en The Well Of Souls alle spreekkracht te verlenen.

Hommage aan Astor Piazzolla,Tars Lootens & Frederik Devreese

TALKING TO THE HAND, 'COS THE FACE DIDN'T WANT TO HEAR IT ANYMORE

2 Vox - 3Flt - 2Clt - Asx - Prc - Pno - Hrp - 2 eGtr - Bgt 

4'30

Een Michael Nyman-achtige mars, een gelegenheidsstuk

voor Dominiek Reynaert & Juniorenorkest Ars Musica.

OUATTOSZ / OUOCKOSZ @ LILITH (Two wrongs make a right)

Clt (+Bcl) - Asx (+Bsx) - Pno

5~6'

Na het bijwonen van een pico bello concert van Thelema Trio (toenmalige

leden: Marco Antonio Mazzini, Peter Verdonck & Ward De Vleeschhouwer)

in de Rode Pomp eind 2004, was de kogel door de kerk: aan deze heren

wordt een stuk opgedragen. Vraag niet naar de herkomst van de titel;

die is té genant voor woorden.

HAAR HAAR | HER HAIR

Automated Instruments

6'30

Eind dec2006 werd ik gecontacteerd door Bart Van De Plas, laatstejaarsstudent 
stop motion animation aan het RITS. Hij had een paar muziekjes nodig om zijn
eindprojekt, Haar Haar / Her Hair mee te stofferen. Dit kortfilmpje -teder, breekbaar
en speels- ademt een nostalgisch sfeertje uit dat de kijker doet snakken naar
diens eigen kindertijd. Hoewel ze onafhankelijk van elkaar gemaakt werden,
bleken muziek en beeld vreemd genoeg naadloos op elkaar aan te sluiten.

Samenwerken met mensen die in beelden denken is altijd een uitdaging;

het is en blijft vooral zoeken naar raakpunten in beider zintuiglijkheden.

Het leverde mij - naast een hechte, diepe vriendschap - ook enig technisch

inzicht op in the noble art of filming. En Bart, die kreeg een soundtrack

van haarhaarzuivere speeldoosmusicules.

L'UNION FAIT LA FO/ARCE

3 Prc (zie score voor set-up)

6'30

Een idee dat ik uitwerkte toen ik de drie virtuozen van Triatu Percussion

Group aan het werk hoorde. Revisie in 2021.

ERA ZERO (A Glitchophony)

Elektroakoestisch (tekst & stem: SB)

7'20

Era Zero, aka Tijdperk Nul werd flink ingekort om binnen de gangbare duur
van een hoorspel te blijven en gecombineerd te worden met tal van glitches.
Die term stamt uit het Duits, waar ‘glitschig’ zoveel betekent als ‘glijdend,

glad’ en betrekking heeft op allerlei hoorbare gevolgen van soft- of

hardwaregebonden storingen. Het soort (on)gewenste bijgeluiden dus,

dat wordt veroorzaakt door het inpluggen van een elektronisch instrument

in een versterker, het aan– of afzetten van audio–apparatuur of door het

afspelen van een beschadigd digitaal signaal. Ik verzamelde restafval uit

opnames en merkte dat een schat van klanken vervat zat in wat wij

als ruis ervaren. Tot op heden mijn meest persoonlijke stuk.

TAXIDERMIE

Qt

9'

Geschreven in opdracht van vzw Muzikon (HoGent) voor een MIDI-gestuurd kwarttoonsorgel.

Part 1: SPCTRS opent met de constructie van een ‘ideaal’ spectrum, inclusief een benadering

van alle typerende intervallen daarin. Daaruit ontspruit een voortgang die speelt met de plasticiteit

van spectra: als wij Qt's klank als 'orgelachtig' herkennen omdat die zijn eigenheid ontleent

aan de boventonen waaruit hij is opgebouwd, wat is dan het resultaat als dat spectrum

proportioneel 'geplooid' wordt?

Part 2: TCHNFX opent met dichte clusters in het basregister. Dit deel is een techno-evocatie

waarvan de melodiciteit op alle mogelijke manieren met kwarttonen wordt omspeeld, verdubbeld

en versierd. Het is muziek die niets te bewijzen heeft, behalve de logica van haar eigen structuur.

Part 3: XNHRMNS bevat harmonische functies in 24-toonsstemming waarvoor ik een ‘panmodale’ toonladder samenstelde. Ik vertrok van de zeven kerkmodi die elk hun eigen grondtoon en kenmerkend interval hebben, nam die intervallen van elke modus (dorische sixt, lokrische

kwint, enz.) en verwerkte ze in één kwarttoonsmodus die in zich alle intervalkarakteristieken

bevat (op hun beurt door kwarttonen geïnflecteerd). Met dit materiaal ging ik aan de slag

om een diffuus, nachtmerrie-achtig koraal te maken dat de luisteraar naar het einde toe

elke harmonische grond ontzegt.

PRIJSBEEST (Das Teufel Preisetier)

Automated Instruments

5'30

Opnieuw een grootschalig orkestwerk waarin elke robot afzonderlijk werd opgenomen.

Het is een downmix van partijen die nu eens rond de middag, dan weer laat in de avond

van 30sep2007 aan DAT werden toevertrouwd. Geen sinecure omdat het hardnekkig af-

en aanvliegen van helicopters de opnames verstoorde. Prijsbeest was één van de nummers

die ik in gedachten had voor Haar Haar, maar later annuleerde wegens niet subtiel genoeg.

STRENGTH KING (Don't you see? We're from the same school!)

Elektroakoestisch

50"

De openingstune van .Ko.Mmix is een toevalstreffer: eind aug2007 had ik

close mikings gemaakt van een banjosnaar en was er maar wat mee

aan het schmoozen geslagen. Achteraf begreep ik wat ik precies gedaan

had om deze klank te krijgen:

1. boventoonsspectrum van de snaar gedemoduleerd
2. notch filter toegepast op de oneven harmonischen en
3. het resultaat daarvan uit fase gebracht met zijn spiegelbeeld

Mijn eerste indruk: 'Wow, Story Of Ricky!', een berucht cultfilmpje met

als soundtrack een mix van aftandse synthesizertunes en samples van

traditionele instrumenten. Het is aan deze onbeschrijflijk slecht gemaakte,

hilarische goof flick dat ik de titel ontleende.

OPUS REPTILICUM / INTROITUS INTERRUPTUS

Officially:

Automated Instruments

2'45

Dit stuk diende als basismateriaal voor .Ko.MmiX - Introitus Interruptus,

maar bleek als tango op zich ook nog goed te werken, zeker met de

bijhorende lichtshow. Eertijds vertolkt door Koen D’Hous & Gerda Vannijvel.

Alternative Facts:

Recorded MIDI, Bradtpack samples & Automated Instruments

5'10

De titelsong van de cd .Ko.MmiX werd helemaal als laatste -en na verscheidene
werksessies, gespreid over 2 jaar- afgemixt. De subtitel is enerzijds een knipoog
naar de term coitus interruptus, maar valt anderzijds ook letterlijk te nemen:
omdat ik in dit stuk vertrok van het middendeel en steeds meer fragmentjes
voor- en achteraan toevoegde, begint het telkens opnieuw. De eerste samples
werden eind 2006 opgenomen, de laatste in 2008 toegevoegd. Er zit ook een
'quote' in uit Snows Of Kilimanjaro (1952), met muziek van Bernard Hermann.

LES JEUX SONT FAITS / RIEN NE VA PLUS

Elektroakoestisch + samples van Automated Instruments

3'

Voor het vuurwerkspektakel van de Gentse Feesten anno 2008 riepen

Fabien Audooren van Vzw MiraMiro en componist Frank Nuyts 9 jonge,

ambitieuze Gentse componisten bijeen: Klaas Van Heddeghem, Wouter

Vlaeminck, Joris Blanckaert, Michiel De Malssche, Benjamin Van Esser,

Ward De Vleeschhouwer, Simon De Poorter, Sebastian Bradt en Evert Bogaert.

Dit negental liet na veel vergaderen, meten en passen hun gemeenschappelijke

soundtrack (Neuf Musiques à Brûler) op het feestenpubliek los. Hoewel ze

elk een andere esthetiek hanteerden, klonk de finale downmix verrassend

homogeen. De componisten deden er al die tijd het zwijgen toe welk stukje

van wie kwam. Het publiek werd in het ongewisse gelaten

en de hele show werd een auditief zoekprentje.

FROM GOLD-AND-MAUVE

Vocaal sextet: S - MS - A - T - BB

5~6'

This ‘madrigal’ for six a capella voices was written from a profound love

and fascination for a 'Letter to Mankind' of the goddess Artemis,

telepathically transcribed by Grant Wallace. Whether it is a trustful outcome

of telepathic gift, or just a high-toned practical joke, I keep seeing it as a

remarkable piece of language. Naive but stylish, elegant but bloody archaic

and in the end highly fascinating to set to music. The original Letter From

Gold-And-Mauve dates from ca. 1920 - courtesy of the Wallace Family.

Dedicatio: Jelle Meander & Maja Jantar

ZTRKRTZR (Starscratcher)

Recorded MIDI & Bradtpack samples

6'15

De titel is een soortnaam die ik bedacht voor het soort audiovisuofiele

types dat het jaarlijkse Internationale FilmFest Gent frequenteert om er

met alle macht handtekeningen en vooral aandacht te ontfutselen aan

de celebreties van dienst. Starscratchers zijn uitermate energiek, ambitieus,

hoopvol, gebiologeerd door Techniek & Esthetiek en in de meeste gevallen

volkomen onuitstaanbaar vanwege hun handelsmerk, De Onaantastbare

Eigen Mening. Elk jaar weer, bij het betreden van de Kinepolis,

lijken ze zich te hebben vermenigvuldigd.

X OUR ROTTEN BEAUTIES

Koor a capella: 6S - 4A - 4T - 4B

8'

Texts (excerpts, bits, chunks, quotes, verses, one–liners, etc.) by a. rawlings,

author of Wide Slumber For Lepidopterists, Coach House Books, Toronto 2006.
Used wih kind permission of the poet herself. Dedicated to The Transatlantic Flame,

another kind of undefined beauty.

.RUN.FOOL.+

Elektroakoestisch

7'25

Dit stuk werd opgetrokken uit huis-, tuin- en keukensamples die op een

nogal drastische manier werden bewerkt, met als doel een samenhangend

verhaal te vertellen aan de hand van louter abstracte klanken. Het openingscitaat

is van Francisco José De Goya y Lucientes, voorgedragen door Daniel Pastene.
Wie herkent 1) stemvork 2) Eminent electronisch orgel of 3) KORG-synthesizer?

LITTLE HARRY HUGHES (und J.J. war auch dabei)

Automated Instruments

4'

maa09: vijfstemmige zetting van een partituurfragment uit James Joyce's

Ulysses dat zowel kwajongensnostalgie, Grote Zussenerotiek als

antisemitisme uitwasemt.

BEATIFIKA (peaT, peaT, peaT...)

2 Versies: Recorded MIDI + Automated Instruments

3'50

Veel meet- en paswerk om de vertrouwde tangosensatie te rijmen met

onorthodoxe maatsoorten als 5/4, 9/8, 19/16 en 29/32, leverde tot slot

dit bizarre pareltje op. Het tangokoppel Hildegarde Higuet & Aki Bollengier

presteerde het eertijds om er een prima vista-versie van neer te zetten.

Dedicatio: Linda Martens.

VONKHOOFD / SPARKHEAD

Org - Pno - Prc & Strings

12'

Anno 1969 werd Bij Sint-Jacobs omgedoopt tot het kloppend hart van de Gentse Feesten.

Om deze verjaardag anno 2009 te vieren, kwam zakelijk leider Guido De Leeuw (Vzw Trefpunt)

op het idee om een feestelijk, ietwat potent stuk te bestellen bij een Gents componist. De keuze

viel op ondergetekende en die mocht zich voor de gelegenheid uitleven in een stuk voor Timur Sergeyenia, diens strijkorkest Die Mannschaft, aangevuld met paukenist Wim T J Segers en

organiste Laure Dermaut, die vanuit het doksaal van de Sint-Jacobskerk met de musici op

het podium meespeelde.

Dedicatio: Gent

SNOW ON CUPID'S WINGS

Automated Instruments

5'30

Dit is een stukje winternostalgie, gemengd met een acute experimenteerzucht met plastische spectra. Het vangt aan met een onvoorspelbaar pitchbend-koraal in de koperblazers maar ontaardt al snel

in losbandig weggeslingerde harmonische vlokken. Het moge qua klankkleur net iets anders suggereren, maar dit is voor mijn doen een luchtige, speelse compositie.

Dedicatio: Linda Martens

.KO.TANTRIFIKATZION IN ES

Zeta-Vln - Mar & soundscapes

6'30

Medio 2009 werd ik gecontacteerd door Ann Vancoillie, trotse bezitster van een gloednieuwe

Zeta-viool, een indrukwekkend speeltje waar duidelijk muziek in zat. De snaren worden er,

net zoals bij de elektrische gitaar, door pickups versterkt zodat in principe eender welke klank

kan worden gemapped op de viool-input.

Ann werkte in het voorjaar van 2010 aan een nieuw concertprogramma en verzocht me om

een bijdrage. Het gros van de soundscapes bestaat uit aaneengemixte MIDI-clips, de vulstemmen verkreeg ik door stukjes en brokjes ‘prepared electric guitar’-stuff uit 2002 te herwerken.

PHANTOM NOISE

Vox & Pno

3'40

Tekst: Phantom Noise, Brian Turner (1965) - Copyright 2010 by Brian Turner
(used by permission of the poet and Alice James Books, USA, www.alicejamesbooks.org)

En Avant Mars/Voorwaarts Maart is een festivalinitiatief van Vzw HardScore
dat jaarlijks in Gent plaatsvindt en waarop voornamelijk nieuw werk van jonge
componisten wordt gespeeld. In 2011 werd aan drie inboorlingen gevraagd om
een liedcyclus samen te stellen rond 'Noise', het thema van deze editie.
De deelnemers waren Dré Segers, Koen Desimpelaere en ondergetekende.

First things first: een geschikte tekst. Na lang zoeken en vaak vruchteloos uitpluizen
kwam ik dankzij een goede vriendin op Brian Turner's gedicht Phantom Noise en werd
onmiddellijk aangesproken door de hoekige, repetitieve structuur ervan. Het handelt
over de 'noise' van de aan lijf en leden ondervonden oorlog in Irak die deze
oorlogsveteraan in de jaren nadien verwerkte in zijn poëzie.

De muziek volgde vrij snel en al gauw wist ik, het thema 'noise' indachtig, dat ik geen demonstratiestuk moest maken; de noise (iets dat een buitenstaander eerder met overstuurde elektrische gitaren, distortion, feedback, overkill en Instortende Nieuwbouw zal associëren)

wordt in mijn lied via tal van sluipwegen bekeken: als bastaardklank (niet-toonhebbende

klanken, gemurmelde tekst, klankeffecten), maar evengoed als 'stoorzender'; de foute

of net verzwegen noot binnen een muzikaal discours dat verder zichzelf draaiende houdt.

Première: 4maa2011, Zwarte Zaal de Bijloke, Gent.

Dedicatio: Frank Nuyts & Iris De Blaere

THE ROSARIOS

Flt - Pno & Vla da gamba (basso) 

2'

Een vreemdsoortig drieluik: Alfa, Beta & Delta Rosario. De opdracht kwam dit keer van Hans Roels, die aan het conservatorium van Gent een onderzoek leidde omtrent hyperpolyfonie. Ik zou enkele korte muziekfragmenten schrijven voor een instrumentaal trio waarvan de stemmen onderling zo verschillend mogelijk moeten zijn. Stem A verschilt van stem B, stem A verschilt van stem C

en stem B verschilt van stem C, zonder elkaar te overstemmen. Mijn benadering was tweeledig: stilistisch (elke stem speelt in een andere stijl) en parametraal (maar da's iets moeilijker).

'T IEN VROAGTIEKEN ES 'T ANDER NIE

2 Ocarina's, Pno & strijktrio (Vln - Vla - Vcl)

6'10

Een opdracht van Stad Gent in het kader van Ghent UNESCO Creative City Of Music.

In een cultureel uitwisselingsproject werden jonge componisten uit Gent, Bologna, Sevilla

en Glasgow uitgenodigd om een stuk te schrijven voor een lokaal ocarina-septet, Gruppo

Ocarinistico Budriese olv. Emiliano Bernagozzi. Ik hapte toe, met als gevolg dat ik mijn eerste residency in Bologna ondernam.

De traditionele, ambachtelijke reputatie van het ensemble indachtig, hield ik het stuk bewust sober

en klassiek. Het begint met een cantilene voor strijkers en ocarina's, gaat over in een jazzy, akkoordisch middendeel en herneemt na de climax opnieuw wat aanvangsmateriaal.

Over de titel zijn inmiddels al ettelijke in- en uitheemse tongen gestruikeld. Enerzijds koos ik voor

een Gentse titel als hommage aan mijn geboortestad, anderzijds had ik er een duivels genoegen

in om de Italiaanse programmatoren de titel te horen voordragen. De naam van het kind is een stoplap, een uitdrukking die men op tafel gooit als men het zelf helemaal niet meer weet.

Bijvoorbeeld na een conceptuele poëziehappening ..

Première: Teatro San Leonardo, Bologna en Vooruit, Gent (OdeGand)

.BLAFFER.KOP.TANGO.

Automated Instruments

4'50

Mijn bijdrage aan roboTango, LPD 020 waarvan ik de artistieke coördinatie op mij nam.

Dit werk sloot de ene poort en opende een andere.

In Memoriam: Hubert Bradt (1935-2012)

GOB - GENTSCH OKARINISTEN BOEKSKE

7 Ocarina's & Pno

11'30

About a year after my commission for Ghent, UNESCO Creative City of Music,
I decided to write an epilogue to 't Ièn Vroagtieken ès 't Ander Nie, the work
that opened up doors for my first artist's residency in Bologna. I didn't do this
merely for the love of it, but also because the members of the GOB
(Gruppo Ocarinistico Budriese) had become close friends of mine
by that time, and kept asking me to write another piece for their ensemble.

The initial idea was to write just one piece, but I had obviously underestimated
the flow of inspiration; one musical idea emerged hot on the heels of another.
In the end I wrote five different chapters and gave them typical Ghent expressions
for titles. Within a few weeks, GOB – Gentsch Okarinisten Boekske was a fact.

Since the music flirts freely with different styles and hence could be seen as a
postmodernist artefact, I decided to have all five chapters illustrated by the visual artist
Helen White, who sketched some fantastic, quasi-Mediaeval illustrations of the titles.
The score booklet is a manuscript, crafty and authentic.

Dedicatio: Gruppo Ocarinistico Budriese & Helen White.

...FONEMEN, WEVENDE EFEMERIDEN...

SSATBB koor & Pno

~17'

Gent, januari 1993. Op een gezellig bedoelde nieuwjaarsdrink met The Happy Family in de hoofdrol kreeg ik via via het volgende cadeau in handen gestopt: Noordzuid/Nordsüd: Eigentijdse Lyriek

uit Vlaanderen, een anthologie die mij voor het eerst in mijn jonge bestaan confronteerde

met een dwarsdoorsnede van wat Vlaanderen op poëzievlak voorstelde: Devree, Van Wilderode, Claus, De Coninck, Hertmans, Ducal, noem maar op.

De meeste gedichten uit die bundel hielden zich aan de conventionele, links uitgelijnde bladspiegel. Het waren kolommen die minimalistischer werden naarmate de tijdsgeest het dicteerde.

Op pagina 324 stond er iets van een heel andere orde: ... Fonemen, Wevende Efemeriden ...,

een quasi doorlopende tekst van Jan H. Mysjkin die zich uitstrekte als één groot woordenweefsel

en zich aan elke normering inzake de opbouw van een 'normaal' gedicht onttrok.

Ik had aanvankelijk niet de intentie om het op muziek te zetten, wél om het langdurig te bekijken.

Een beetje telwerk onder dat kijken leerde mij dat de tekst een repetitief, tanka-achtig procédé doorloopt: de zinnen waren verhakseld en per vijf of zeven lettergrepen gehergroepeerd aan

de hand van volgend ostinato:

75 75 75  /  77 55 77  /  57 57 57  /  55 77 55

Die 5/7-verhakseling gaf het een hoekig, gesyncopeerd leesritme, een metronomische cadans

die ronduit hypnotiserend werkte. Inhoudelijk worden een reeks dagboekachtige handelingen

van de ik-persoon beschreven. Hij ontwaakt moederziel alleen in zijn koude kamer in de vroege ochtend op de symmetrische datum 8 november 1980. Hij heeft gedroomd over een krekel

en schrijft zijn indrukken neer.

Terwijl we over zijn denkbeeldige schouder meelezen, gaan we onwillekeurig mee in de stream of consciousness die uit zijn pen vloeit. Woord voor woord kruipen we verder in zijn hoofd, op zoek

naar een lied in een rivier van inkt, zingend op de punt van zijn pen. Nu en dan, als hij afdwaalt,

roept de ik-persoon zichzelf tot de orde en gaat dan weer verder met streamen, fragiel, dwingend,

en beschreven met een verdomd scherpe blik.

Aan het eind is de ochtend in zicht, blaffen de zonnestralen van een pasgeboren winterdag tegen

het raam en ligt de eerste sneeuw op de vensterbanken; een simpel beeld, maar door de uitpurende context die er aan voorafgaat, gepolijst tot een kopstoot van schoonheid.

Gent, april 2011. Ik ontmoette Jan H. Mysjkin tijdens een interview, vertrouwde hem toe dat ik

meer dan normaal gebiologeerd was door Fonemen en dat ik het werk vroeg of laat op muziek

zou zetten (het werd dus twintig jaar, beter laat dan nooit). Ik kreeg zijn toestemming, alsook mijn hoogsteigen wake up-call. Diezelfde avond nam ik de tekst weer onder ogen en pende de eerste serieuze schetsen voor de muziek neer. De hele partituur zat al lang in de tekst vervat; twee getallen volstonden om twintig minuten muziek mee te genereren.

Over muziek gesproken: Jan schreef Fonemen terwijl hij luisterde naar Steve Reich's Drumming, waarvan de strikte, kale ritmiek doorschemert in het verhakselen van de zinnen. In zekere zin ontstond de tekst dus o.m. door de abstracte percussiemuziek van Reich, leidde hij 33 jaar

lang een papieren bestaan en keert hij anno 2013 terug naar een volstrekt andere muziek.

Ik koos voor een verwijd modale toonspraak die ik afleidde uit enkele repetitieve cellen en motieven. Grote passages van het werk baden in een losse, harmonische plainness, zonder al te grote climaxen of breekpunten die het continuüm van de tekst verstoren. 5 en 7 waren de voornaamste coördinaten om muzikale beslissingen mee te nemen: maatsoorten als 7/4, 7/8, 5/4 en 5/8, akkoorden van 5 of 7 noten, kwint- en septiemintervallen, etc, dat alles verzoend met een zingbare schriftuur.

Ik opteerde voor koor omdat ik op tal van plaatsen tekstoverlappingen wilde hebben; meerdere gedachten boven elkaar. De verhakseling van lettergrepen in Fonemen doet me namelijk denken

aan verbrokkel(en)de lagen informatie die over elkaar héén schuiven. Een beetje zoals bij het

grafiet waar potloodpunten uit vervaardigd zijn (of, als u het grootser ziet, zoals bij de tektoniek

van aardplaten). Omdat de koorschriftuur op vele plaatsen naar close harmony neigt, leek een ondersteunende piano mij daarbij aangewezen. Nadat het stuk omstreeks nov2012 voltooid was, werkte ik nog drie maanden door om de hele partituur in Lilypond te coderen en te tweaken.

Begin 2013 was de definitieve, drukklare .Pdf een feit.

PRIMOIDS

Flt - Clt - Prc - Pno - Vln - Vla - Vcl

~12'

Eind 2000 schafte ik mij een aanrader van een anthologie aan. The End is Near!

(Visions of Apocalypse, Millennium and Utopia) bevatte een dwarsdoorsnede van

diverse Amerikaanse kunstenaars die werk hadden opgedragen aan thema's als

Millennium, Eindtijd en de onvermijdelijke Apocalyps die daar doorgaans op volgt.

Er staken (naast bijdragen van Stephen Jay Gould, de apostel Johannes en de Dalai Lama)

unieke en technisch vaak verbluffende zaken in. Ik maakte kennis met de surrealistische tableaus

van Vonn Ströpp, de primitieve zionistische suburbia van David Zeldis, de Bible Belt horror van

Joe Coleman, Kendall Polster's schreeuwerige jungledadaïsme, de springerige, fantaisistische droedels van Arnold Hendrickson en de haarfijn uitgepuurde potloodtekeningen van Chris Hipkiss.
Het was een bombardement aan hallucinante visuele impulsen. Ik was hongerig naar dat soort beelden en zwolg ongegeneerd in de infernale chaos die The End Is Near! mij opsolferde.

Van alle artiesten die er in vertegenwoordigd waren, prikkelde de Amerikaanse paragnost en wetenschapper Grant Wallace van meet af aan het sterkst mijn verbeelding. Uren aan een stuk bestudeerde ik zijn ingenieuze, hypergedetailleerde grafieken, numeralfabetische tabellen en Art Nouveau-schilderijen. Zijn aantekeningen vertoonden geen enkel raakpunt met beschavingen waarmee wij vertrouwd zijn; dit ging over Mars, de Melkweg en de Pleiaden.

De aanzet tot Primoids was het fascinerende diagram Perfection Of Man (ca. 1920).
Op dat diagram staat, binnen de omtrekken van een cirkel, een omgekeerde driehoeks-

constellatie met daarin zeven met elkaar verbonden binnencirkels. Die cirkels dragen

namen als Zom, Enurge, Ruizyl,... Terwijl energielijnen en -curves tussen hen in slingeren

wordt de grote, alomvattende cirkel aan de rand doorkruist door primitief geschetste,

tetraedervormige volume'tjes die rond de zeven cirkels draaien.

De naam van die volume'tjes: primoids.

Waar ging dit over? Waarvoor stonden die cirkels? Waren het, zoals het diagram suggereerde, (bewustzijns-)toestanden, stadia in de ontwikkeling van oermens tot godheid en zo ja, in welk

stadium bevonden wij ons dan? Ondanks de geheel eigen systematiek die er uit sprak, bleef Perfection Of Man voor mij een raadselachtige vorm van schoonheid die zichzelf in geen geval

nader zou verklaren.

Primoids groeide in de zomer van 2013 uit tot een zevendelige suite voor zeven instrumenten.

De muziek is zuiver abstract en de opeenvolgende deeltjes suggereren een imaginaire trip

doorheen de stadia uit Perfection Of Man. Er zit geen eenduidige compositiemethode in;

op macroniveau vertrok ik voor elk deeltje van een minutieus berekende tijdsarchitectuur,

om er op microniveau op een intuïtief-fantaisistische manier aan bij te schaven. Ik hanteerde

daarbij een elementaire logica die de noten zichzelf liet uitwijzen. Onder de titel van elk deeltje

staat een subtitel, een genrenaam (bv. Toccatoid) en een getal. Dat laatste is een coördinaat

om muzikale beslissingen mee te nemen. De numerologie die ik eruit afleidde, paste ik toe

op onder meer tempi, aantal maten of spreiding van muzikale informatie.

Setlist:

I. ZOM (100) [ 1.50 ] 3-Dimensional Stasis (Material) - Introid
II. ENURGE (69) [ 2.20 ] 4-Dimensional Flux (Astral) - Choroid, Fantasioid, Prestoid
III. ZURGE (696) [ 2.30 ] 5th Dimension (Rule of Three) - Tri(angol)oid
IV. ZYLM (486) [ 0.30 ] 4th Path of the Ascent of Man - Intermezzoid
V. RUIZYL (969) [ 1.40 ] BODY #1, complex analysis – Cadenzoid, Divertimentoid
VI. LAZUL (361) [ 1.10 ] BODY #2, elementary synthesis - Toccatoid
VII. ZULLUZ (456) [ 1.50 ] The Divine Reservoir - Rhapsodioid

FIST HOUSE

Elektroakoestisch

7'15

Gecomponeerd may2014, op aanvraag van mijn reddende engel, Helen.

Ze schreef de tekst in 2013, kort nadat we samen ons huis aankochten en besloten om zowel

van de woonst als van onze levensstijl aldaar een kunstwerk te maken. De soundscape is subtiel verweven rond een stemopname die ze maakte in haar slaapkamer in aanbouw.

De commentariërende spookstemmen op de achtergrond komen van OddCast (www.oddcast.com).

'Let's live here', zeggen de Local Ghosts, en ze zijn écht niet zo onvriendelijk als u

na het beluisteren zou denken. In een gemeenschappelijke exorcistenreflex opgedragen

aan Villa Reigersnest, het énige echte nummer 32.

EY LIEVE MEISJES!

C-Tpt & Elektroakoestiek

6'40

In 2014 werkte trompettist Benny Wiame (www.newbrassdirections.com) aan een CD-project

dat de geschiedenis van de trompetklassen in verschillende Belgische conservatoria schetst

adhv. het repertoire van bij hun ontstaan tot dat van vandaag. De CD zou stukken bevatten
die door en voor docenten of leerlingen waren geschreven; o.m. Hartmann, Charlier, Pousseur

en Haderman waren er in vertegenwoordigd. De zoektocht naar recent werk uit Gentse hoek

leidde Benny naar mij, met het voorstel om iets nieuws te maken voor de combinatie trompet

en electronics.

Ik ging voor een organische aanpak en interpreteerde die electronics vrijelijk als samplogenetic ambient: een (klank)- omgeving die ontstaat uit trompetsamples en waarin voldoende ritmische aanknopingspunten steken om de solist op een live-uitvoering in sync te houden. Eerst namen

we in mijn thuisstudio allerlei geluidsfragmenten op (ruisklanken, slaps, glissandi, etc).

Vervolgens bewerkte ik die fragmenten in Reaper tot een autonome klanklaag die de vertrouwde trompetklank van zijn akoestische context vervreemdt. Een paar beats uit de drumcomputer

deden de rest.

Omstreeks diezelfde tijd opperde Benny het idee om stemmen
of citaten te integreren en dropte volgend tekstje in mijn mailbox:


Ey lieve meisjes! Staakt geschrei
Al koomt gy door dees dievery
een zoeten troost te missen;
hij zal met nerstig onderzoek
nog wel eens koomen uit den hoek
om zonder schroom te pissen


Oftewel een Oudnederlands gedicht over de (zoveelste) publiekmaking van de diefstal van

Manneken Pis. Uiteraard heeft dit niets met experimenteel trompetrepertoire te maken; in al

mijn postmodern je-m'en-foutisme ben ik niet vies van een anachronistische zijsprong, dus liet

ik deze archaïsche verzen inspreken door de avatars van Oddcast, een TTS-(text to speech-)

generator die ik in nagenoeg alle recente tracks van .Ko. heb gebruikt.

Ik ritmeerde het gedicht als een complementair contrapunt met de samples en stilaan vormde

het stuk zichzelf. Eenmaal deze mix klaar was, filterde ik daar de trompetpartij uit. Me baserend

op motieven en sprongen die in de ambient zaten, kwam ik uit op een sobere, lyrische koraalsolo

met grote intervallen. Soms als vraag-en-antwoordspel met de samples, soms als vulstem,

dan weer als fills waar er een leegte valt.

Op de full score staan de partijen gerangschikt in volgorde van belangrijkheid.
Tpt, de bovenste notenbalk, is de solist. Daaronder staat een (onzichtbare)
notenbalk met de tekstfragmenten en daaronder twee notenbalken met

een summiere samenvatting van de ambient (EA), waarvan de ritmiek

bij benadering is genoteerd. Ey Lieve Meisjes werd een winterstuk,

een koud, koperen lied uit het binnenste van de conus.

KUNST-WERK

Elektroakoestisch

2'45

Gecomponeerd aug2016, in opdracht van, en op tekst van Helen White.
De totale performance was getiteld .Ko.nvulsions en werd door de beide

auteurs verzorgd op aanvraag van het Third Annual Brussels Poetry Fest

olv. curator Philip Meersman.

Excerpt from program notes:

.Ko.nvulsions is a collaborative project by the composer Sebastian Bradt (BE)

and the poet Helen White (UK). A translation project that twists words from

nine to five and twilight to sunrise.

GHOST DAYS STRATEGY

Clt (Bb) - Hrn (F) - Pno - Dbs - Prc

3'

Geschreven iov. HEADLINER (Jonathan Bonny, Koen Quintyn & Mirek Coutigny)

voor het jaarlijkse muziekfestival zonder grenzen En Avant Mars. De editie van 2017

blikte terug op het verleden en voor het gedeelte Written By Hand werden 4 componisten

verzocht om een muziekstuk te schrijven zonder gebruik te maken van elektronische

hulpmiddelen. Er moest een kant-en-klaar manuscript worden ingeleverd dat tijdens

het festival werd geëxposeerd.

Ik maakte van de overgangsdagen 2016-2017 (de zgn. 'Ghost Days') gebruik om een karakteristiek kwintet uit mijn pen te persen dat vooral drijft op techniek, of beter gezegd 'strategie om met tijd

om te gaan'. Vintage Bradt werd het, oude stijl en rechtstreeks in het net aan het papier

toevertrouwd. Het resultaat was te horen op 16 maart 2017 in De Bijloke, Gent en de uitvoerders waren Hannelore Vermeir, klarinet • Quinten Degelaen, hoorn • Mirek Coutigny, piano • Pieter Lenaerts, contrabas & Birgit Eecloo, percussie.

Special Thnx: Jonathan Bonny, Koen Quintyn en Arco-Music voor de opnames

MFTV _{#MESSAGESFROMTHEVIVARY}

Vln1 - Vln2 - Vla - Vcl

6'

VIVARY = a place where living things are kept; as a park, on land; or in the water, as a pond.

Wikipedia

THE HOLLOW ROAD

Flt (+Pcc & Afl)

Hrp

Prc (Pauk (32 in.), Glockenspiel, 3 Cencerro's (a-d-g), 3 Tomtoms, 3 Temple blocks,

Cymbaal, Chime (of klok, metalen rail, crotaal, klankstaaf, etc.) & Triangel)

6'

A Heron Nest Production_333/22/1

for Helen

Sections:

I. Ravelling
II. Curtain
III. Birds are just birds love
IV. Aching John
V. Sakura
VI. That there are maps
VII. Exhaustion

ERZ & M()ND & TAT & LIEBHABEN

Vla - Vcl - Pno & Elektroakoestiek

10'

In de zomer van 2019 kreeg ik mijn vriend Jelle Dierickx aan de lijn, of ik interesse had

in een compositieopdracht voor staalfabriek Würth. In 2020 viert de firma haar 55-jarig bestaan

en de bedrijfsleiding had besloten om dit te huldigen met een jubileumstuk van zo'n 12 minuten

als prelude op het bedrijfsfeest. Het stuk moest iedereen, dus ook alle werknemers op de diverse niveaus, fascineren én het moest flexibel genoeg zijn om het daarna op andere concertpodia / Würthfilialen te brengen, vandaar dat er voor een kleine bezetting werd geopteerd.

De keuze viel al gauw op drie musici met wie ik in het verleden al had samengewerkt: Jelle Vastershaeghe (piano), Sergio Agreda De Ro (altviool) en Eline Duerinck (cello). Als bijkomende voorwaarde moest er demonstratief gewerkt worden met Würth-producten; ik maakte een soundtrack van allerhande geluidssamples uit het fabrieksgamma en bij de live-uitvoering bespeelden

de musici ook enkele Würth-gereedschappen.

De titel Erz und M( )nd und Tat & Liebhaben is een variant op de Bachcantate Herz und Mund

und Tat und Leben, ook al heeft de muziek niets met Bach te maken. Het is een allusie op

de menselijke geest vs. de materie; al in een pril stadium van het bestaan realiseert die mens zich

dat hij zich bevindt op een aardbol barstenvol bruikbaar erts (Erz), om vervolgens zijn geest

(M( )nd ~ en de haakjes suggereren daarbij dat je hen met om het even welke klinker mag opvullen) in te zetten om dat erts op te delven, doelmatig te bewerken en om te vormen (Tat) tot iets dat hij gebruikt om zijn leven mee te verrijken, Liebhaben. Twee grote muzikale ideeën, nl. begin en einde,

werden relatief snel aaneengesmeed. Mij daarop baserend werkte ik die vrijelijk uit tot negen aaneengesloten secties waarvan de titels verwijzen naar allerhande staalverwerkingsprocessen

en de repetitieve bewegingen van fabrieksapparatuur.

Secties:

• 1. Das Gewinnen || Het ontginnen
• 2. Das Tiefziehen || Het dieptrekken
• 3. Das Stanzen || Het stansen
• 4. Das Sintern || Het zinderen
• 5. Das Verfestigen || Het stollen
• 6. Das Galvanisieren || Het galvaniseren
• 7. Das Plattieren || Het plat(in)eren
• 8. Das Sublimieren || Het sublimeren
• 9. Das Durchhärten || Het uitharden

SOURCE X

Symfonisch orkest

~10'

Recyclage van alle symfonisch werk tussen 2000 en 2020.

Ik geef het toe: van meet af aan was en blijf ik verliefd op het symfonieorkest en alle onontgonnen klankkleuren daarbinnen. Tijdens en na mijn conservatoriumtijd (pakweg de periode 2001-2008)

heb ik dan ook met tussenpozen verschillende symfonieën geschreven. Dat gebeurde integraal

met pen en papier en wegens de vrij omvangrijke bezettingen heb ik er nooit eerder werk van gemaakt om ze allemaal tot in detail te digitaliseren (lees: op MORPH na, had ik er geen idee

van hoe ze eigenlijk klonken). Daar kwam verandering in omstreeks 2020 tot medio 2021.

In de vrije tijd die ons werd vergund tijdens de lockdowns, remember? heb ik 4 van die stukken

- met behulp van LilyPond en mits veel hardvochtig knipwerk- getrimd, aangescherpt en uitgekristalliseerd. Het eindresultaat is deze compilatie hier: Source X.

Een overzicht van het materiaal:

.Ko.Tantrum I (2001-02), symphony #I voor symfonisch orkest & electronics werd gecomponeerd 01sep01 → 30aug02 met enkele onderbrekingen en duurt 7'40. Het was toen al het laatste orkestwerk dat ik me voornam te schrijven, maar dat draaide dus anders uit. Er komt een wilde, Xenakis-achtige passage in voor waarin ik de 24 eerste en 20 tweede violen op en neer zwiepende microtonale clusters liet spelen (ik herbekijk die aantallen en besef terdege dat wie mij toen

een dromer noemde, geen ongelijk had).

Morph (2002), symphony #II duurt 8'20, werd van 1 feb → 1 maa2002 aan het papier toevertrouwd, werd direct na voltooiing geselecteerd voor de KBC Aquarius Compositiewedstrijd en in ongewijzigde vorm voorgeschoteld aan de orkestleden. De premiere vond plaats op 17nov2002 in het Concertgebouw Brugge, Cultuurstad 2002, waar ik laureaat was naast mijn collega's Jelle Tassijns

en Merlijn Twaalfhoven. De uitvoering werd verzorgd door de Koninklijke Filharmonie van Vlaanderen olv. Lucas Vis.

ODS - Over De Schreef (2004), symphony #III, heeft zijn titel qua langdradigheid niet gestolen

en bevat een ellenlange passage waar ik blijkbaar geobsedeerd bleek door de noot G die ik op

de meest krankzinnige manieren uit de instrumenten wou toveren. Wat was er dan zo f*cking belangrijk aan die ene noot, vraag je je achteraf af...

Algol (2004-08), symphony #IV, was geïnspireerd op de manuscripten van de Amerikaanse paragnost en wetenschapper Grant Wallace. Ik heb overigens meerdere stukken geschreven zoals Primoids (2013) waarin de titels van de afzonderlijke deeltjes verwijzen naar het werk van Wallace.

Al dit fraais is nu dus gefilterd tot Source X. Editable, printable & sharable.

Tot slot: een dedicatio. En die gaat naar niemand anders dan de in december 2015 overleden

Luc Brewaeys, mijn voormalig docent compositie aan het conservatorium. Hij kende niet alleen

het symfonieorkest van voren naar achteren, hij stimuleerde mij onvoorwaardelijk om verder te gaan, en vond geen idee te gek om uit te proberen. Luc's werk en persoonlijkheid zijn essentieel gebleken voor mijn eigen werk. Als er in dit verband iemands naam genoemd hoort, dan wel die van Luc.

DE KETTING VAN LAGHIONI / LAGHIONI'S CHAIN

5 Flt (Pcc - Flt1 - Flt2 - Afl - Bfl)

& Prc (5 suspended crotales, 2 slit drums, 3 suspended cencerros, 2 floor toms / afro drums, 1 XL tamtam)

~ 7'

Laghioni -ook bekend als de halfgod Hopokéu Ambi- is Hij Die Het Licht Uit Je Ogen Steelt

Beginsituatie: podium halfduister. De fluiten zitten opgesteld in een correct pentagram.

Vanuit het oogpunt van de toeschouwer staat, rechts van hen, het slagwerk opgesteld

bij een zwakke achtergrondverlichting. Op elke fluitspeler moet een gerichte spot klaarstaan

die aanfloept bij de eerste noot.

Dit stuk had nooit bestaan als ik op mijn 16de niet had kennisgemaakt met twee merkwaardige schoonheden; Christabel van John Zorn en Beirut van Alexander Rahbari.

Dit is pure breinmuziek, voor 100% uitgedokterd in een LAB ergens in België.

SPELL | WIND, SPELL.

Wind octet (2Flt • 2Clt • 2Bsn • Tpt • Trb) & Pno

9 ~ 10'

Dit is een herwerking van een viertal oudere composities die allen een bezetting

deelden van piano en een of meerdere blazers. Vandaar: Opus .Ko.Tantriensis 2007,

2005, 2006, 2000. Eerste revisie was voor 17may2018, de laatste versie was presentabel

op 13apr2022.